De kinderen van Nu vragen ons om te leven vanuit onze essentie,vanuit ons waarlijk potentieel. We worden door hun gespiegeld in datgene wat nog geheeld mag worden. Ze kunnen niet anders voor hen is dat een duidelijk (soms nog onbewuste) opdracht. Wij kunnen veel van onze kinderen leren en dat vraagt van ons als ouders een andere kijk op opvoeding en ouderschap dan wij gewend zijn.
Veel van de ‘nieuwetijdskinderen’ komen met een hele liefdevolle en lichte energie naar de aarde. Geboren worden in een menselijk lichaam in de zware aardse energie kan voor deze kinderen een hele opgave zijn. Dit geldt overigens ook voor vele volwassen die deze ervaring hebben! Het is belangrijk dat we deze kinderen een veilige omgeving bieden waarin ze goed kunnen aarden of incarneren in hun lichaam. Dat gaat niet vanzelf, hiervoor hebben ze echt hun ouders/verzorgers én leerkrachten nodig die hen een veilige bedding bieden om hun lichaam en hun plek op aarde helemaal te kunnen aanvaarden. Dit is niet altijd even makkelijk voor ouders omdat wij als volwassenen zelf nog vaak met ons bestaansrecht worstelen. Bewust ouderschap gaat dus niet alleen over het opvoeden van je kind(eren), het gaat vooral over jouzelf als ouder.
De kunst van het luisteren.
We hebben de neiging om bepaald gedrag van kinderen als ‘ongewenst’ te beschouwen. Onze reactie is op dit gedrag is dan vaak afkeurend. We reageren dan vanuit een gevoel of emotie dat wordt geraakt door het gedrag van het kind. Ons kind vraagt op dat moment om naar dat gevoel te luisteren wat haar/zijn gedrag schijnbaar ‘veroorzaakt’. Maar het gevoel wordt niet veroorzaakt door het gedrag, het gevoel zit er al en wordt geraakt. Dat is een andere benadering. Vraag je zelf eens af op welke momenten of van welk gedrag van je kind jij geïrriteerd raakt, boos, angstig of onrustig wordt. Schrijf het op: ‘Als mijn kind …… doet of …… zegt, dan voel ik me…………en dan reageer ik……… Stap 1 en 3 volgen elkaar vaak direct op. Stap 2, het bewust stil staan bij jouw gevoel, slaan we vaak over. Dat is ook niet vreemd, want stilstaan bij wat we voelen is niet iets vanzelfsprekends in onze maatschappij. Onze kinderen dagen ons uit om dat wél te doen. Via hun gedrag triggeren ze ons gevoel en vragen ons om naar onszelf te luisteren, te luisteren naar ons eigen gevoel (pijn, angst, verdriet, boosheid) dat we ooit diep hebben weggestopt achter een beschermende muur. De kinderen van deze tijd zijn onze spiegels en ze vragen ons om echt te luisteren. Als je naar hen luistert dan luister je naar jezelf en ontmoet je jouw delen die nog verstopt zitten diep in jouw binnenste. Jouw kinderen vragen je om die delen weer in het licht te zetten, te helen en te lief te hebben. Je kunt ze geen groter geschenk geven. Dat is de kunst van het luisteren.